Bugünlerde pek kimse aşındırmıyordu kapısını. İnsanlar George’tan nefret ediyorlardı. On beş yıldır insanların ceplerindeki parayı sömürüyordu. Hiç kimse onu kazıklayamazdı. Neyse biz öykümüze dönelim.
İçeri giren yaşlı kadının sol yanağında çirkin bir yara vardı. Elbiseleri pis paçavralar ve başka kaba saba şeylerden ibaretti. Jacobs parasını sayıyordu.
“İşte! Elli bin dokuz yüz yetmiş üç dolar, altmış iki sent.”
Kesin olmak, Jacobs’ın her zaman hoşuna giderdi.
“Sahiden çok para,” diye konuştu kadın. “Harcayamayacak olman çok kötü.”
“Ne –Sen de kimsin?” diye sordu Jacobs, yarı şaşırmış halde. “Ne hakla beni gözetliyorsun?”
Kadın cevap vermedi. Kemikli elini yukarı doğru kaldırdı. Adamın boğazında bir ateş parladı – ve bir çığlık. Ardından George Jacobs, son bir hırıltıyla öldü.
“Onu neyin –ya da kimin- öldürmüş olabileceğini merak ediyorum?” dedi genç bir adam.
“Öldüğüne sevindim” dedi diğeri.
Şanslıydı.
Ardına bakmamıştı.
ç.n. Bu minik öykü de 1960 yılında(12 yaşındayken) Stephen King tarafından, arkadaşı Chris Chesley ile beraber çıkardıkları bir fanzin (People, Places and Things) için yazılmıştır. Öykülerin sekizi King'e aittir.
Çev: Bülent Özgün
Öykünün aslı: http://snarkss.livejournal.com/12566.html
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder