Can’a Öykünmece

                                                                   kendime
Şiir düzüyormuşsun.

Toprağa değmemiş ellerin.
Aşkı tende,
Şehveti hiç bilmemişsin.
Tükürüp önyargılarını hepten
Ağız dolusu “insan” diyememişsin.
Özlemi kemiğinde hissetmemiş,
Tutup başını,
Acının hasını
Çekmemişsin.
Doğru bildiğini
Çığırmaya sinmişsin.
Nefret edilmeye dayanmamış yüreğin.

Şiir düzüyormuşsun.

Hadi oradan
Dümbelek!
Halt etmişsin.